Nieuwe editie van onze websiterubriek! Vandaag aan de knoppen: Peter Wolbers, al 27 jaar een échte Powerspexer. Wolbers is momenteel werkzaam in Engeland, waardoor de schakelkast waar alle deelnemers aan deze rubriek mee op de foto staan, bij hem ontbreekt. Deze ‘kast’ werd het alternatief.
Naam: Peter Wolbers
Leeftijd: 65
Woonplaats: Oldenzaal
Burgerlijk staat: samenwonend met Ellen, vader van Katinka, Loes, Pim en Myrthe, opa van Finn, Nola, Noé en Odin.
Functie bij Powerspex: site manager
Sinds wanneer werk je bij Powerspex en hoe kwam je daar terecht?
“27 jaar geleden was ik een van de medeoprichters van Powerspex. Dat was in februari, dus ik werk er nu 27 jaar en een maand. Kort samengevat: de meet- en regelafdeling van Stork ketels zou dichtgaan en zou Stork Energy gaan heten, zonder E&I afdeling. Daar was alleen een klein engineeringsgedeelte voor nodig en toen hebben we met vier mannen besloten om voor ons zelf te beginnen. Onze eerste werkplek was een keetje bij Twence, bij de nieuwbouw van lijn 1. En zo is mijn carrière bij Powerspex begonnen.”
Wat is er zo mooi aan je werk?
“Ik ben veel op de buitendienst en ik heb een bepaalde mate van vrijheid om zelf mijn werkzaamheden in te delen. Dat spreekt mij aan. Op kantoor zitten is bepaald niet mijn ideaal.
Nu ben ik op een respectabele leeftijd aanbeland dat ik niet veel fysiek werk meer op site doe. Ik kom natuurlijk nog wel vaak, maar voor het lichamelijke technische werk zijn er supervisors en de monteurs on site.”
Aan welk project werk je momenteel?
“Ik ben momenteel werkzaam in Chester, UK. Een stad tussen Liverpool en Manchester. Daar word door een consortium MSBG (Myitilineos Standard Kessel Baumgarte) Protos Energy Recovery Facility gebouwd, waar Powerspex voor twee vuilverbrandingslijnen alle instrumentatie verzorgt voor boiler- en rookgasreiniging en het plaatsen van riokabinetten en lokaal JB, inclusief secundaire kabelwegen, bekabelingaansluiting en testwerkzaamheden. Ik hou met bezig met het commerciële werk; vergaderingen, meerwerken, planning, uren en technisch-inhoudelijke vragen, mensen inlenen, bestellingen en probeer het totale overzicht te houden.
Het project zou een half jaar duren, maar het wordt wat langer.
Veel langer.”
En je praat nu vloeiend Brits?
“Als je een taal een tijdje spreekt, wordt het natuurlijk makkelijker. Mijn Engels is inmiddels helemaal opgefrist. Maar het blijft Twengels, dat wel. De zinsopbouw is lastig omdat je Nederlands omzet naar Engels.”
Is werken in de UK heel anders dan in Nederland?
“Ik ben er nu acht maanden en ik kan stellig zeggen: de mentaliteit van de Engelsen is niet de Nederlandse, laat staan de Twentse.
Bovendien is veiligheid hier extreem belangrijk. Er wordt voortdurend op gehamerd. Een verdachte niet-veilige situatie? Alles wordt stilgelegd.
Eerlijk gezegd zijn de Britten lazy. Hier doen ze allemaal bijzonder kalm aan. Niet alleen op de bouwplaats hoor, ook op straat, in de winkels, de supermarkt. Twentenaren werken in alle opzichten harder. Doe mij de jongens ‘van de boer’ maar; jongens met de Powerspex-mentaliteit.
Wat ik trouwens gek vind: groot materieel op het vasteland inkopen en verschepen is altijd nog goedkoper dan het in Engeland kopen.”
Wat zijn je ambities?
“Hopen dat ik gezond vervroegd met pensioen kan gaan. Dat duurt nog ongeveer 2 jaar. En dit soort projecten goed afsluiten natuurlijk, zoals dat bij alle projecten een ambitie is.”
Wanneer is een project voor jou geslaagd?
“Als we er sowieso financieel goed uitkomen en als zowel onze klant als de eindklant tevreden zijn over het resultaat. En wij zelf natuurlijk ook. Dat we er met z’n allen constructief samen aan hebben gewerkt.
Mijn vorige grote klus was in Antwerpen. We kregen van onze eindklant een heel hoge score voor de aanpak van het project. Als ze je dat persoonlijk vertellen, is het voor mijn gevoel echt geslaagd.
Of dat hier in Engeland ook gaat lukken? Ja, dat gaat lukken. Dat komt door de Powerspex-mentaliteit die ik net noemde. Ons motto is ‘wij dienen de klant’ en dat is onze sterke kant. Zo’n houding, daar zijn ze blij mee hier. Alleen de flexibiliteit al. Maar dat geldt natuurlijk niet alleen voor SBG, dat geldt voor alle klanten.”
Wie is je favoriete collega? En je favoriete klant?
“Een favoriete collega heb ik echt niet. Ik werk met iedereen graag. Een favoriete klant noem ik liever ook niet omdat ik niemand wil vergeten te noemen, maar als ik dan toch een bedrijf moet noemen, zet er dan maar SBG neer. Die leveren grote projecten en ik werk het liefst aan grote projecten.”
Als je geen site manager was geweest, welk beroep had je dan willen uitoefenen?
“Dan was ik kok, chef-kok en sommelier geworden. Een beroep dat te maken heeft met gastheerschap en verfijnde horeca in elk geval.
Bedenk wel: ik ging naar de LTS, daarna MTS en daar kon je schilder, metaalboer, timmerman of elektricien worden. De studiekeuze was erg beperkt in vergelijking met nu. Als er toen zoveel studies waren als nu, was ik heel ambitieus voor een beroep als sterrenkok gegaan. Ik kook graag en dan het liefst voor veel mensen. Kinderen en kleinkinderen erbij; gezellig.”
Wat wens je Powerspex toe voor de toekomst?
“Een heel mooie toekomst met mooie collega’s en met mooie projecten. Dat het een mooi, goed functionerend bedrijf mag zijn. Daar hoeft het wat mij betreft niet groter voor te worden. Als iedereen maar goed op elkaar ingespeeld is er dat er wordt geluisterd naar elkaar.
Als een bedrijf steeds groter wordt, worden werknemers steeds meer een nummer en daar vrees ik voor. Compactere bedrijven zijn beter voor het werkplezier van de werknemers en dat komt de kwaliteit van het werk ten goede. In grote bedrijven wordt in hokjes en afdelingen gedacht en daar hou ik niet van. Het is logisch, maar het wordt er niet leuker van. Werkzaamheden mogen best buiten je standaardwerk vallen.”
Neem je je werk mee naar huis?
“Nee, in principe niet. Maar toch, als werkzaamheden penibel worden of er is stress, dan heb ik er wel eens slapeloze nachten van.”
Waarmee hou je je bezig in je vrije tijd?
“In mijn spaarzame vrije tijd mag ik graag weekendjes weg gaan, de kinderen en kleinkinderen om mee heen hebben, fietsen, wandelen en tuinieren. En dan is de tijd al weer op.
Mijn favoriete weekendjes weg gaan naar steden als Valencia en Sevilla. Hoe verder naar het zuiden, hoe lekkerder het weer en hoe bourgondischer de mensen. Ook bezoek ik graag de GP met mijn zoon.
Chester is trouwens een aanrader voor een weekendje weg. Het is een mooie stad met veel historie. Er zijn veel oude gebouwen en er is een stadsomroeper. Op zondag spelen er op de straten allerlei bandjes. Het is een gezellige stad met veel cultuur en historie.”
En dan nu de vraag die jouw voorganger aan de knoppen Jonathan Ravenshorst voor jou bedacht: waar word jij gelukkig van? Heb je ooit het roer omgegooid?
“Nee, het roer omgooien kon in mijn tijd niet. Je ging studeren om iets te worden en daar ging je mee verder. Zo ging het en zo kwam ik terecht waar ik ben.
Ik word gelukkig van mooi weer en van mijn kinderen en kleinkinderen en natuurlijk mijn partner om mij heen. Zakelijk gezien word ik gelukkig van goed lopende projecten die goed zijn voorbereid en waarvoor je met goede mensen mag werken. Werkgeluk is belangrijk; werk is een hoofdbestanddeel van je leven.”
Je mag nu één vraag bedenken voor degene die de volgende keer aan de beurt is.
“Wat was de reden dat jij in de techniek ging?”
Aan de knoppen
Aan de Knoppen is de websiterubriek van Powerspex. Elke maand neemt een werknemer van Powerspex plaats achter de speciaal gebouwde schakelkast. Met elke druk op de knop verschijnt er een vraag in beeld waar hij eerlijk antwoord op moet geven. Op de knopjes gedrukt, interview geplaatst? Dan wordt de naam van de geïnterviewde vereeuwigd op de schakelkast. Als alle werknemers zijn geweest, is het kastje vol. Maar dat duurt nog wel even…
Vandaag nam Peter Wolbers plaatsen achter de schakelkast.
In de vorige edities waren dat
Jonathan Ravenshorst
Willem Thissen
William van Velsen
Jouke Dassen
Jitze de Jong
Wim Noltes
Lars Arens
En Werner Heβ
